چگونگی پیدایش بانکداری در ایران: به عقیده برخی از مورخین در ایران اولین سکه در ایران داریک و در زمان هخامنشیان و در دوره حکومت داریوش ضرب شده است. در دوره اشکانیان و ساسانیان نیز سکه هایی به نام درهم ضرب می شد اما این سکه ها رواج زیادی پیدا نکرد و بیشتر مبادلات بازرگانی در ان زمان باشمش و زرو سیم صورت میگرفت.
بانکهای تجاری، بازرگانانی هستند که عمل اصلی آنها قبول سپرده و اعطای وام با نرخی بیش از نرخ بهره پرداختی به سپرده گذاران است.
با توجه به آنکه بخش مهمی از حجم پول (M1) را سپرده های جاری تشکیل می دهد که منشا اصلی آن نیز اعتبارات اعطایی توسط بانکها می باشد، لذا بانکها نقش مهمی در تغییرات حجم پول و در نتیجه فعالیتهای اقتصادی نظیر مصرف ،تولید و... دارند.
از آنجایی که تغییرات در عرضه و نرخ رشد پول، در متغیرهای مهم اقتصادی اثر می گذارد، آن می تواند در دستیابی به اهداف نهایی اقتصادی یک کشور نیز احتمالا اثر داشته باشد. سطح اشتغال بالا، ثبات قیمت ها (وضعیتی که نه تورم و نه تنزل در اقتصاد وجود دارد)، رشد اقتصادی و تعادل در تراز پرداخت های خارجی، همه به طور مستقیم و یا غیر مستقیم به تغییرات رشد پول مربوط می شوند.
مبادلات پایاپای، یک نوع روش معامله است که در آن کالاها یا خدمات به صورت مستقیم و بدون هیچ واسطه‌ای با کالا یا خدمات دیگر مبادله می‌شود و از هیچ نوع وسیله‌ای برای مبادله (بعنوان مثال پول) استفاده نمی‌شود.
